Tasmaanse duivels

Tasmanian devils kunnen binnen een half uur de helft van hun lichaamsgewicht naar binnen schrokken. Het zijn veelvraten die geen sociale structuur kennen. Er wordt niet samengewerkt; hooguit verdragen ze elkaar en dan nog met mate. De sterkste is de baas maar niet de leider. Als een van hen een prooi heeft gevangen wordt die in gezamenlijkheid verscheurd wat gepaard gaat met het nodige gekissebis of erger. Hun geschreeuw en gegrom heeft hen hun naam bezorgd. Een vergelijking van het gekissebis van politici ligt voor de hand maar die zal ik niet maken. Daar zijn de dieren te leuk voor.

25 maart 2012